Otoriter hükümetlerin internetin demokratik dinamiklerine karşı geliştirdiği reaksiyonları, üzerinde düşünülmüş stratejilerden ziyade aniden verilmiş kararlara benzetebiliriz. Bu kararların yılların getirdiği alışkanlıklardan beslendiği is muhakkak ki doğrudur. Bununla beraber, mutlak otoritenin mutlak kaosla karşılaştığında nasıl bir tepkimenin ortaya çıktığını anlamak için Tunus, Mısır ve Libya özelinde, Ortadoğu’yu bir laboratuar olarak gözlemleyebiliriz.
Tunus ve Mısırlı eylemcilerin uyanışlarını internetin yaygın hale gelmesine doğrudan bağlamak saflık olur belki ama sosyal medya araçları sayesinde daha hızlı iletişime geçip, dertlerini tüm Dünya’ya iletme fırsatı bulduklarını söyleyebiliriz. Libya’da internetin fişinin çekilmesi ise bütün bu akış içerisinde otoritenin gösterdiği toptancı reflekse örnek olarak gösterilebilir.
Google’ın transparency raporuna göre 4 Mart’tan beri Libya’da internetin fişi çekilmiş durumda. Yukarıdaki grafikte de görebileceğiniz gibi Google’ın ölçümlerine göre Libya’nın yasaklarla beraber inişli çıkışlı bir hale gelen veri akışı 4 Mart itibariyle dibe vurdu. Birkaç hafta önce Facebook ve Al Jazeera gibi başlıca sosyalleşme ve haber alma platformları yasaklanmıştı. Ancak son yasakla beraber grafiklere yansıyan herhangi bir veri akışı kalmadı.
Yine de kullanıcıların bir yolunu bulup da internete erişemeyeceğini, yani haksız yasakları idealleri uğruna delemeyeceğini düşünmek, otoriter hükümetlerin hayalci zihinlerinin temel kusurlardan biridir diyebiliriz.