Bronnie Ware, Avusturalya’da yaşayan bir hemşire. Görevi ise hayatının sonuna yaklaşmış hastalara yardımcı olmak. Ware bu işi uzun süredir yapıyor ve bununla ilgili de bir blog da yazıyor. Inspration and Chai adlı bloğunda, hastalarıyla edindiği gözlemleri ortak bir notada toplamış ve insanların ölmeden önce pişmanlığını yaşadığı 5 noktaya değinmiş.
Ömrümüzün uzun olmasını dileyerek, sizlerle bu noktaları paylaşalım.
1. Keşke hayatım boyunca sadece kendim olabilseydim. Keşke başkalarının benim olmamı istediği kişi olmasaydım.
Ware’in belirttiğine göre, ölüme yaklaşan insanların en büyük pişmanlıklarından biri hayallerini gerçekleştirememiş olmak. “Zamanınız azalınca, geçmişi sorgulamaya başlıyorsunuz ve hayallerinizin birçoğunu gerçekleştirmediğinizi görüyorsunuz. İnsanların çoğu, hayallerinin yarısını bile gerçekleştirmemiş durumda ve bunun sebebinin, yaptıkları seçimler olduğunu çok iyi biliyorlar. Sağlık insana özgürlük veriyor, ancak bunu kaybedene kadar birçoğumuz bunu fark edemiyor.” diyor Ware.
2. Keşke bu kadar çok çalışmasaydım.
“Bu özellikle her erkek hastamda gördüğüm şey.” diyor Ware. “Çocuklarının gençliğini ve eşlerinin arkadaşlarını kaçırıyorlar. Kadınlar da söylüyor ama çoğu eve ekmek getiren kişi olmadığı için erkeklerden daha çok duyuluyor bu cümleler. Özellikle, hayatlarının çoğunu kazanç kaynağı olarak geçirmiş olmalarına çok üzülüyorum.” diye ekliyor.
3. Keşke duygularımı kolayca ifade edebilecek cesaretim olsaydı.
“Birçok insan, diğerleriyle arası bozulmasın diye sessiz kalıyor. Sonuç olarak, orta halli bir hayat yaşıyorlar ve başarı kapasitelerine ulaşamıyorlar. Çoğu da, yaşadıkları acılara karşı sessiz kaldıkları için hasta oluyor.”
4. Keşke arkadaşlarımla hep iletişimde olsaydım.
“Genelde eski dostlukların ne kadar önemli olduğunu fark edemiyorlar ve bağlantıyı kaybediyorlar. Sonra da onlara ulaşmak bir daha mümkün olamayabiliyor. Hayatlarındaki küçük detaylara o kadar gömülüyorlar ki, arkadaşlarıyla olan değerli ilişkileri geri planda kalıyor. Herkes ölmeden önce arkadaşlarını çok özlediğini söylüyor ve onlara yeterince vakit ayırmadıkları için derinden üzüntü duyuyor.”
5. Keşke mutluluğuma izin verseydim.
Ware, bunun ilginç bir şekilde ortak yönler arasına girdiğini söylüyor. “Çoğu, zamanları tükenene kadar mutlu olmanın aslında bir seçenek olduğunu farketmemiş oluyor. Eski alışkanlıklarına sıkışıp kalıyorlar. Güvenli bölgelerinde kalmak için yeni şeyleri hiç denemiyorlar ve geçmişe dönüp komik şeylere gülmek istediklerinde, beklediklerinden daha azını buluyorlar.”
Ware’in tecrübeleri bir kenara dursun, siz de kendinizi düşünün. Neden mutsuzsunuz? Neyi değiştirmek istiyorsunuz? Neden yapamadığınızı düşünüyorsunuz? Gerçekten mi yapamıyorsunuz yoksa düzeninize kıyamıyor musunuz? Belki de bunu yaparak, gelecek güzel günlere kıyıyorsunuzdur? Olamaz mı? Mutlu bir gelecek hep yanınızda olsun.
Yorumlar (0)